Zuidelijk Luzon

Zuid-Luzon is het slanke deel van Luzon ten zuid-oosten van Manila. Het loopt ongeveer van Lucena City tot waar de Pan-Philippine (of: Maharlika) Highway eindigt in Tabunan en je met de boot verder zult moeten. Qua infrastructuur en voorzieningen is het gebied naar men zegt het minst ontwikkelde deel van Luzon en het wordt daardoor niet vaak bereisd. Doorgaans pakt men het vliegtuig in Manila naar Legaspi en reist men daar vandaan door naar onderwaterparadijs Donsol. Toeristen zien wij dan ook helemaal niet en wijzelf zijn ware bezienswaardigheden; als beroemdheden worden we aangestaard en toegesproken. En dat terwijl er mooie natuur is met diverse natuurparken en vulkanen, waaronder de beroemde Mount Mayon met de symmetrische kegelvorm. Wij zijn hier dan ook om daarvan te genieten, met name van de omgeving van Mount Mayon en Donsol.

Rijstvelden zover als je kunt zien

Het gebied is erg groen; palmbomen, bananenbomen en rijstvelden domineren het landschap. Op heldere dagen zijn in de verte heuvels te zien en steekt er af en toe een gigantische vulkaan uit het landschap. Groen betekent doorgaans ook een nodige partij regen en helaas treffen wij daar een paar dagen van, met als gevolg dat er keuzes voor ons gemaakt worden: van Mount Mayon en de ruïnes van Cagsawa daar vlakbij zien we helemaal niets. Wat een pech! 

De kwaliteit van de Pan-Philippine Highway is over het algemeen goed, maar zouden wij om eerder genoemde redenen geen Highway willen noemen. De vertraging werkt echt frustrerend, want we doen drie dagen over een stuk dat gemakkelijk in een halve dag te rijden zou moeten zijn. Dat is leuk als je tussendoor prachtige wandelingen kunt maken of om andere redenen kunt stoppen, maar die zijn er niet of niet goed gefaciliteerd. Daarnaast zijn de drukke stadscentra nu net de plekken die wij het liefste vermijden en zo komen we in plaatsen waar we nauwelijks meer zien dan de hotelkamer. We rijden dus door het gebied zonder echt wat te zien en we hebben de indruk dat Zuid-Luzon meer verdient dan dat. 

Onze zuidelijkste bestemming is het kleine kustplaatsje Donsol, bekend vanwege de walvishaaien in de wateren en de mogelijkheid om daarmee te zwemmen. Dat willen wij natuurlijk ook. We zitten er een lang weekend in een – voor Filipijnse begrippen – resort. Heerlijk, maar drie dagen is ook wel genoeg. De hele maand maart zijn er dagelijks walvishaaien gespot, dus het moet goed komen. Al hebben wij met dit soort dingen nogal eens dikke pech.

De boten liggen klaar

Met een Frans en Pools stelletje vormen wij het maximale aantal van 6 personen op één boot en varen we met nog zo’n 10 boten uit. Zeker een uur lang gebeurt er niets en hebben we er een hard hoofd in, maar dan opeens kunnen we op de rand van de boot plaatsnemen en is het “Go, go, go!”, het water in. Dit deel vindt John nog het leukst, haha. Nog vier of vijf keer meer worden we op deze manier in en uit het water gestuurd om vervolgens boven een walvishaai te zwemmen. Machtig!! Enorm vermoeiend ook, dus zeker niet geschikt voor kleine kinderen en onzekere zwemmers. Wij zijn de afgelopen lange en hectische dagen even vergeten en kunnen ons geluk niet op.