Twee vluchten van
in totaal ruim 10,5 uur, maar een ononderbroken dag van 21 uur, brengen ons van
Auckland via Sydney naar Manila. Al in het half volle vliegtuig van Sydney naar
Manila (7,5 uur) ondervinden we dat ze het serieus menen daar in de Filipijnen.
We moeten vooraf drie formulieren invullen: een arrival card, een
gezondheidsverklaring (bang als ze zijn voor ebola of iets dergelijks), en een
immigration card, waarmee ze willen weten hoe lang en waar we blijven en wat we
allemaal hebben genomen. Dit laatste kennen we van Australië en Nieuw–Zeeland, en Filipijnen meet zich blijkbaar graag met deze twee grootheden. Professioneel
en westers, zo lijkt het. Maar wat blijkt:
zoveel voorbereiding en dan toch zo weinig gedoe bij de douane. Geen bagagecontrole,
geen persoonlijke controle. Alleen een paspoort en visumcheck en de vraag hoe
lang we blijven. Heerlijk natuurlijk, want er staat geen wachtrij. Maar wat een gedoe om niets eigenlijk.
Met een tijdsverschil van nog maar 7
uur zijn we wat dichter bij huis. We moeten weer wennen aan de tropische,
klamme warmte en er rekening mee houden dat het rond 18:00 uur al donker is. We
hebben voor twee nachten een gasthuis geboekt vlakbij het vliegveld, om te
acclimatiseren en om de huurauto in ontvangst te nemen. Of er ook tijd is om
alvast Manila in te duiken, valt nog te bezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten